Człowiek mający Boga ma iść do drugich i być do dyspozycji drugich. Gdy mówicie ”jestem”, to nie tylko znak obecności, ale to chęć bycia posłanym, narzędziem, do dyspozycji drugiego. ”Jestem”, bo na Ciebie postawiłem, Boże; Tobie zaufałem, abyś Ty chodził przede mną, bo liczę nieskończenie na Twoje miłosierdzie – bp Roman Marcinkowski
W niedzielę 14 marca podczas Mszy świętej, której przewodniczył Ksiądz Biskup Damian Bryl, Biskup Kaliski, dwóch alumnów roku IV przyjęło posługę akolitatu.
Zostali ustanowieni przez księdza biskupa do stałej misji, którą im zlecił Kościół. Od tej pory alumni są szczególnie wezwani do wspierania kapłanów i diakonów w budowaniu Kościoła, również służą pomocą podczas celebracji oraz w razie potrzeby rozdają wiernym Eucharystię.
Akolita (gr. ἀκόλουθος „akólouthos” – towarzyszący) jest to osoba ustanowiona do pomocy kapłanowi i diakonowi w sprawowaniu liturgii. Przede wszystkim mam przygotowywać ołtarz i naczynia liturgiczne oraz w razie potrzeby udzielać Komunii Świętej, której jest nadzwyczajnym szafarzem.
Od akolity wymaga się aby spełniał pewne walory moralne. Musi być człowiekiem, który charakteryzuje się głęboką relacją z Chrystusem utajonym w Najświętszym Sakramencie, a także Jego Matką. Już modlitwa podczas wręczania naczynia z chlebem do konsekracji upomina kandydata, aby żył tak, żeby godnym był do pełnienia tej służby.
Posługa ta wymaga również pewnej dyspozycyjności i posłuszeństwa, aby sumiennie ją wypełniać, gdyż akolita nie pełni swojej posługi w murach seminarium, czy kościoła, ale musi wychodzić z nią również dalej np. udając się z Eucharystią do chorych.
Ustanawiając akolitów biskup odmawia następującą modlitwę: Najłaskawszy Boże, Ty przez Jednorodzonego Syna Twojego powierzyłeś swojemu Kościołowi chleb życia: pobłogosław tych naszych braci, wybranych do służby akolitów. Spraw, aby wiernie spełniając służbę przy ołtarzu i godnie rozdzielając swoim braciom chleb życia wiecznego, stale wzrastali w wierze i miłości ku zbudowaniu Twojego Kościoła. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen. Po modlitwie wręcza ustanowionym akolitom naczynie z chlebem lub winem do konsekracji, mówiąc: Przyjmij naczynie z chlebem do sprawowania Eucharystii i tak postępuj, abyś mógł godnie służyć Kościołowi przy stole Pańskim. Na co kandydat odpowiada: Amen.
Liturgia ustanowienia akolitów ukazuje, że przyjmujący ją stale musi pogłębiać swoją wiarę i miłość do Chrystusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Ich zadaniem jest nie tylko samo rozdzielanie Najświętszych Postaci, ale również, a może przede wszystkim świadczenie o wielkości daru, który w Chlebie i Winie pozostawił nam Chrystus.